در شهادت امام هادي و ولادت امام باقر (ع)

----محبوس سامرا (امام هادي )---

هادي دين نبي گشته گرفتار بلا               متوکل بنموده است بر او جور وجفا

شد چو وارد شه دين ، سامره ، جاداد ورا                در رباطي که بدي مسکن خيل غربا

اعتنايي چو به شانش ننمودي زنخست                  کرد بر وي ستم وظلم ، همان شو م دغا

حرم محترمش را زستمکاري خود                          داد ويرانه مکان، پيش گروه فقرا

گاه زندان وگهي حبس نظر بود زکين                        بيست ويک سال به تبعيد بد آن شاه هدي

گه مکان داد ورا جاي وحوشان از کين                  گاه تکليف نمودش به شراب وبه غنا

گاه زنديق خطابش بنمودي زستم                     گاه دشمنام بدادي زجفا بر زهرا

گاه در مجلس خود مسخره اي مي آورد             تاکه تقليدکند از علي ، ان شير خدا

گه فرستاد زکين ،بهر تفحص در شب                   عده اي را بهمان خانه که بد ابن رضا

گه بزندان جفا بود مقيد از کين                      گاه اندر غل وزنجير بدي آن مولا

خون دل از خلفا خورد ، شه از ظلم وستم         تاکه مسموم شدي آن خلف بدر  دجا

شد چو از زهر جفا کشته  نقي خسرو دين            غرق ماتم شدياز رحلت وي، سامرا

لب ببند(آهي ) ازاين وقعه ي جانسوز دگر         که زدي آتش ازاين غم بدل خير نسا   --

نقل از ديوان آهي -جلد دوم -ص 216 -سروده ي علي آهي -انتشارات خزر -تهران---

هادي دين نبي گشته گرفتار بلا               متوکل بنموده است بر او جور وجفا

شد چو وارد شه دين ، سامره ، جاداد ورا                در رباطي که بدي مسکن خيل غربا

اعتنايي چو به شانش ننمودي زنخست                  کرد بر وي ستم وظلم ، همان شو م دغا

حرم محترمش را زستمکاري خود                          داد ويرانه مکان، پيش گروه فقرا

گاه زندان وگهي حبس نظر بود زکين                        بيست ويک سال به تبعيد بد آن شاه هدي

گه مکان داد ورا جاي وحوشان از کين                  گاه تکليف نمودش به شراب وبه غنا

گاه زنديق خطابش بنمودي زستم                     گاه دشمنام بدادي زجفا بر زهرا

گاه در مجلس خود مسخره اي مي آورد             تاکه تقليدکند از علي ، ان شير خدا

گه فرستاد زکين ،بهر تفحص در شب                   عده اي را بهمان خانه که بد ابن رضا

گه بزندان جفا بود مقيد از کين                      گاه اندر غل وزنجير بدي آن مولا

خون دل از خلفا خورد ، شه از ظلم وستم         تاکه مسموم شدي آن خلف بدر  دجا

شد چو از زهر جفا کشته  نقي خسرو دين            غرق ماتم شدياز رحلت وي، سامرا

لب ببند(آهي ) ازاين وقعه ي جانسوز دگر         که زدي آتش ازاين غم بدل خير نسا   --

نقل از ديوان آهي -جلد دوم -ص 216 -سروده ي علي آهي -انتشارات خزر -تهران---